بهمراه چای ماسالای خونگی
وقتی دی و بهمن به پایان می رسدو اسفند به نیمه که رسید
آغاز می شودخواب هر ساله ای که لانه های زیر برف
در انتظار بازگشت چلچله ها می بینند
تا سینی ما پرشود از صحبت سنبوسه و عید
در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف
تشنه زمزمه ام مانده تا مرغ سرچینه هذیانی اسفند صدا بردارد
پس چه باید بکنم من که در عریانترین موسم بی چهچهه سال
تشنه زمزمه ام ؟
ما آدمها توی اسفند بیشتر از هر وقت دیگری خسته ایم
اما نمیدانم چرا به جای اینکه نفسی تازه کنیم
سرعت مان را بیشتر و بیشتر می کنیم تا هر طور شده مثل قهرمان دوی ماراتن
از خط پایان این ماه عجیب و غریب بگذریم!
اسفند را باید نشست
باید خستگی در کردباید چای نوشید…
اصلاً به اینجای اسفند که میرسدباید بزنی سر شانه خودت،
که این همه ی فکر و خیال ودوندگی را رها کن!
بیا برویم نفس بکشیم؛بوی بهار می‌آید.
هرچند که هیچکس هم نمیداندبه اینروزها که میرسیم،
چرا کارها بیشتر می شودو استرس سرازیر.
ولی باید بزنی سر شانه خودت،
که هرسال که حرص خوردی چه شد و کجای دنیا را گرفتی.
بیا برویم کمی نفس بکشیم!می‌دانی!
اصلا همه ی مزه بهاربه روزهای قبل از آمدنش است.
به بویش،
به آفتابش که هنوز رمق ندارد.
خودش لطفی دارد و انتظار آمدنش لطفی دیگر.
آخ آخ که چقدر می شود از بهار نوشت..همه ی چیز را کنار بگذار؛
بیا برویم کمی نفس بکشیم؛

بوی بهار می‌آید!

https://sarashpazpapion.com/recipe/b36e7e15ca044457d20c29936970b24c